يزيد با دريافت خبر ورود مسلم به كوفه و حمايت مردم كوفه از وي ، حاكم كوفه را (نعمان بشير) كه مردي ضعيف النفس و ميانه رو بود، بر كنار كرد و عبيدالله ابن زياد كه حاكم بصره بود با حفظ سمت ، حاكم كوفه كرد و او را مأمور سركوبي نهضت و خيزش شيعيان نمود. ابن زياد كه از حمايت كوفيان از امام حسين (ع) آگاهي داشت ، با لباس مبدل و عمامه سياه و صورت پوشانده ، به همراه دسته كوچكي از سواران به سوي كوفه شتافت .مردم كوفه كه انتظار امام را مي كشيدند، ابن زياد را با امام اشتباه گرفتند. و از او استقبال كردند. ابن زياد وارد مسجد شد و حجاب را از صورت خود برداشت و سخنان تهديدآميزي ايراد كرد و براي ياران امام ، مجازات مرگ و براي وفاداران به خليفه ، وعده هايي داد.كوفيان وحشت كرده و مسلم را رها كردند و مسلم و هاني (ميزبان مسلم ) دستگير وكشته شدند.

از طرف ديگر، يزيد عده اي از مأمورين خود را به مكه فرستاد (در هشتم ذي الحجه ) تا آنان در لباس حُجاج ، در مراسم حج شركت كرده و امام را دستگير يابكشند. ابن زياد بعد از كشته شدن مسلم ، كوفه را به صحنه ترور و وحشت مبدل كرد و به وسيله عريف ها، فشار اقتصادي شديدي بر مردم تحميل نمود، به مأمورين اموي دستور داد تا افراد غريبه يا شورشي و مشكوك را در عرافه هايشان بنويسند و عريف ها را مسؤول اغتشاشي مي دانست كه ممكن است در عرافه آنها روي دهد، اگر عريفي ، چيزي از اوپنهان مي كرد، مصلوب و تمام عرافه از دريافت حقوق محروم مي شدند.

همچنين طي اعلاميه اي دستور داد كه هر كس مظنون به حمايت از حسين بن علي (ع) باشد، به دار كشيده شده و خانه اش آتش زده و تمام اموالش مصادره شود. تمام جاده هايي كه از حجاز به كوفه ختم مي شد، مسدود كرد و دستور منع ورود و خروج به كوفه را صادر كرد. در قادسيه كه كوفه را به حجاز متصل مي كرد، پست نظامي چهار هزار نفري به فرماندهي حصين بن نمير برپا كرد و ارتش اموي ، تمام مرزهاي كوفه را پاسداري مي كرد.

امام از طريق بدويان بياباني از اخبار كوفه آگاه مي شد، امّا با وجود اين موانع ، چرا امام اصرار داشت كه به كوفه برود.