مطابق نقل مورخّان ، بانوان قبيله بني اسد كه در نزديكي سرزمين كربلا بودند،پس از شهادت امام حسين (ع) به سرزمين كربلا آمده و چون ديدند كه سپاه عمر سعد،كشتگان خود را دفن كرده ، ولي شهيدان اهل بيت : و ياران امام حسين (ع) را با بدن هاي پاره پاره بر روي زمين رها كرده اند، نزد همسرانشان رفتند و گفتند: شما در پيشگاه خدا چه عذري داريد كه فرزندان او را ياري نكرديد. اكنون كه از سعادت حمايت آل پيغمبر محروم شديد، برخيزيد و اين پيكرهاي به خون آغشته را دفن كنيد و راضي نشويد كه بيش از اين آفتاب بر اين بدن ها بتابد.

مردان قبيله بني اسد با شنيدن اين سخنان غيرت ورزيدند و به دفن شهيدان كربلا اقدام نمودند....همين بانوان ِ سعادت مند بودند كه در اربعين شهداي كربلا سه روز حضرت زينب (س) و همراهان او را در كربلا تنها نگذاردند و با همدردي با آنان ، خود را در مصيبت اهل بيت شريك دانستند.