زينب از زنان كربلاست كه به «ام المصائب » معروف است . او به برادرش علاقه بسيار داشت و شوهرش يكي از متمولين عرب بود. بردباريش مانند امام حسن (ع) و شجاعتش مانند امام حسين بود.

همانا جبرئيل كه به پيامبر پيام آورد كه نام اين دختر را زينب بگذار، گريان گرديد.وقتي پيامبر سبب گريه را پرسيد، عرض كرد: اين دختر از آغاز زندگي تا پايان روزگار ناپايدار، بي رنج نخواهد زيست . گاهي به درد مصيبت تو مبتلا و گاهي در غم پدر و زماني به دردِ فراق برادرش حسن دچار خواهد بود. افزون بر آن به مصائب كربلا و نوائب دشت نينوا گرفتار مي شود و چندان كه مويش سفيد و قامتش تا خواهد شد. آن وقت فاطمه عرض كرد: «يا ابتاه ، چه ثواب دارد آن كس كه بر دخترم زينب گريه كند؟» پيامبر فرمود:«ثواب او مثل ثواب كسي است كه بر برادرش حسين گريه كند» گويند زينب در زناشويي باعبدالله شرط كرده بود كه من به برادرم حسين علاقمندم و بايد همه روزه مرا اجازه فرمايي حسين ام را زيارت كنم و بر اين منوال بود تا حسين مدفون شد.