موضوع اسيري آل پيامبر پس از كشتن عزيز انشان آن روز نظر تمامي مسلمانان كاري بود برخلاف منطق دين و قرآن ، مخصوصاً با آن وضع رقت بار. شكنجه و فشاري كه در كربلا در راه ها و در شهر شام به آنان روا داشتند. ديگر بني اميه نتوانست روي اين عمل خلاف دين و قرآن خود، پرده پوشي كند، در نتيجه ،دشمني آنان با پيامبر و فرزندانش ، قرآن و اسلام ، جلوي چشم همه مردم آشكار شد.مسلمانان به تدريج حساب آنها را از اسلام و قرآن جدا كردند.

بانوان هم موضوع اسيري خود را با لحن انكار و اعتراض به كارهاي بني اميه در جاهاي متعدد ذكر مي نمودند و مردم را منقلب مي كردند. هنگامي كه اهل شام از اهل بيت عصمت پرسيدند: شما كيستيد؟ سكينه دختر امام حسين فرمود: «ما اسيران آل محمد هستيم ».

در مجلس يزيد، فاطمه دختر امام حسين صدا زد: اي يزيد دختران رسول خدااسير باشند؟

بر اثر اين سخن حاضران و خانواده يزيد در پس پرده صدايشان به گريه بلند شد.

شكي نيست اين نوع تأثّرات براي اسيري آل پيامبر، خشم و نفرت مردم را بر امويان برانگيخت و حكومت آنها را در نظر مردم منفور و متزلزل ساخت و آنچه در كربلا،در كوفه و در مسير شام به وقوع پيوست ، سودمندترين تبليغ بر ضد بني اميه بود.

شيخ بهايي مي نويسد: هنگامي كه زنان اسير وارد منزل شدند، زن هاي آل ابي سفيان با چشمان پر از اشك از آنان استقبال كردند و دست هاي آنان را بوسيدند و سه روز همراه آنان به سوگواري پرداختند.