در دوره حكومت امويان مكتب فكري به نام «مرجئه » تأسيس شد. اساس اين مكتب را سكوت در برابر رفتارهاي حاكمان تشكيل مي داد. امويان از اين دسته براي توجيه ستمكاري هاي خود استفاده مي كردند؛ زيرا، در مقابل «خوارج » كه گناهان كبيره كننده را جاويدان در دوزخ مي دانستند، مرجئه مي گفتند كار اين دسته را به خدا بايدواگذاشت . دليل آنان اين بود كه اگر در اين باره سخت گيري شود، جمعيت مسلمانان به تفرقه خواهد كشيد. اينان با چنين طرز تفكري كار معاويه و ديگر خلفاي اموي را در كشتن مردم پارسا و غارت هاي آنان در كوفه و بصره و ديگر شهرها تأييد مي كردند.