زيركي و كياست از خصلت هاي مومن است . اما اين امر به ندرت در ميان مسلمانان يافت مي شود و مواردي كه مسلمانان بيش از يك بار سوراخ مورد حمله و نيش قرار گرفته اند، در تاريخ فراوان است .

جنبش هاي شيعي از صدر اسلام تا امروز بسيار اتفاق افتاده اما مدت عمر آنان بسيار اندك ، و اين به خاطر عدم تيزبيني خواص در جريان هاي سياسي است .

آن جا كه به هشدارها توجه نمي شود، مسلماً منجر به دقت دشمن در رخنه كردن بين صفوف مسلمين مي شود. وقتي اندلس به راحتي از دست مي رود، باز هم مي بينيم دشمن از همين حربه استفاده مي كند و در آن طرف مسلمانان ، در خواب و استراحتند.

وقتي در تاريخ مي خوانيم كه عمر به راحتي احكام اسلام را تغيير مي دهد و به قول ابوجعفر نقيب :«اگر عمر قبله مردم را از كعبه به بيت المقدس تغيير داده و يا يكي از نمازهاي پنج گانه را حذف مي كرد، كسي به او اعتراض نمي كرد، چرا كه همت مردم به دست آوردن مال و منال بود».

باز هم مي بينيم كه عبرت گرفته نمي شود.

وقتي معاويه مردم را جهت احرام و طواف به بيت المقدس گسيل مي دارد و مردم سوال نمي كنند، پس عرفات كجاست و كجا محرم شويم و كجا نماز مقام ابراهيم را بخوانيم و نمونه هاي ديگر از اين قبيل به خاطر آن است كه از معرفت و عرفان خبري نيست .

اين حماقت محض است كه جسارت دشمن را دو چندان مي كند. مؤمن بايد با زيركي و فراست مراقب باشد و بداند كه دشمن از كجا و چگونه قصد حمله دارد. و در واقع آن را حمله بداند، نه توهم حمله .