مهم ترين نقطه در هر امري ، نقطه آغاز است . اگر از ابتدا معلوم نشود كه چرا بايد مؤمن بود، ممكن است سالياني بگذرد و شخصي معتقد به اموري باشد، اما كاربرد آن را نداند. اين امر باعث مي شود كه به مرور زمان و با رشد فرهنگ ، علوم ، جامعه و روابط و....اين شخص دچار سردرگمي و حيران شود و از همان راه آمده باز گردد. كم نبودند كساني كه بي هدف و يا بي برنامه ملقب به دين شدند، اما هنوز عمرشان به پايان نرسيده از دايره خارج شدند و بر قلبشان مهر زده شد.

انگيزه ، اصلي ترين ركن در ايمان و باور ديني است و اين مهم به مردم تفهيم شده ؛ آيات قرآن و روايات ما مملو از اين موضوع است .

شايد معناي :«ارتد الناس بعد النبي ...» اشاره به اين معنا باشد كه بسياري از اعراب بدون انگيزه و صرف جو زدگي اسلام آورده ، اما پس از كمتر از ده سال از هجرت به كلي مرتد شده و بر عليه امام عصر شمشير كشيدند.

ورود بدون انگيزه خروج آني به بار مي آورد. شمر روزگاري از امراي سپاه اسلام بود،ولي در يك تحليل نادرست شمشير بر امام عصر خود كشيد!

از آن جايي كه پايبندي به احكام دين ، قدري دشوار است . بنابراين در همان روزهاي آغازين بايد همت را قوي كرد و كم كم به آداب اسلامي خو گرفت و آن را به صورت ملكه درآورد و گرنه جزء كساني خواهيم شد كه مرتد شده و به همه ارزش ها پشت پا مي زنند.