اگر عقيده در زبان باشد آيه قرآن گواه است كه بي فايده است : (قولوا اسلمنا و لمايدخل الايمان في قلوبكم ).

ايمان و باور اگر در حال زياد و ثابت شدن باشد مؤثر است ، در غير اين صورت فايده اي ندارد. لازم است مؤمنين هر چند گاه نسبت به باورهاي خود كنكاش نموده ، تا اگرخدشه اي در آن مي بينند قبل از بروز فاجعه آن را ترميم نمايند. باورهاي بي انديشه به اندك ضربه اي از بين خواهد رفت .

چرا مقداد و ابوذر و ديگر صحابه تا پاي جان مقاومت كردند، اما عده اي در ميانه راه بريدند، سرّش اين است كه ايمان برخي با معرفت نيست ، در نتيجه زوال پذير است .بنابراين ايماني ماندني است كه همراه با شناخت باشد.

راه هاي تعميق بخشيدن به عقايد در سخنان اهل بيت (ع) آمده است و هر كس فراخور كشش و معرفتش لازم است به دستورات آنها عمل نمايد.