1- قيام حسين (ع) كاملاً آگاهانه و بر اساس اصول روشن اسلام ناب محمد (ص) بوده و حضرت با توجه كامل به همه موارد، به اين نهضت اقدام كرد.

2- قيام او انفجار ناآگاهانه و ناگهاني نبود.

3ـ قيام او كوكورانه ، آن گونه نبود كه از قديم الايام از حلقوم بعضي ها تراوش مي كنند و گاهي به شعر مولانا استناد مي كنند:

هين مرو گستاخ در دشت بلاهين مران كورانه اندر كربلا و چنين قضاوتي درباره نهضت امام حسين (ع) (آن نهضتي كه مورد قبول پيامبران بوده و حادثه هاي عصر پيامبر(ص) و علي (ع) به طور روشن آن را تأييد مي كند) از داوري حق به دور است .

4ـ امام به خوبي مي دانست ، كه در مسير نهضت به شهادت مي رسد و قيامش به ظاهر و در كوتاه مدت ناكام مي ماند، ولي در همين حال ، جدّي و قاطع به سوي آن شتافت و هيچ گونه شك و ترديدي به خود راه نداد، زيرا او قيام و شهادتش را از مرتبه هاي نهي ازمنكر مي دانست و به خوبي دريافته بود كه چنين قيامي احياكننده آيين اسلام و موجب رسوايي بني اميه و از بين رفتن بدعت ها در دراز مدت خواهد شد.

همه چيز از جمله اخباري كه از كوفه مي رسيد، نشان مي داد كه امام با گروه اندك دربرابر سپاهيان بسيار دشمن ، نمي تواند پيروز شود، اما به آن اقدام كرد. بنابراين ، قيام او تاريك و ناآگاهانه نبود.