ذلت از صفات ناپسند و نامبارك است كه هر فرد مسلماني مي بايست از عواملي كه موجب آن مي شود اجتناب كند. از اين رو در قرآن كريم و كلمات معصومين ـ عليهم السلام ـ همواره مردم ، به دوري از ذلت تشويق و ترغيب شده اند.

واژه ذلت در مقابل عزت به معناي خواري ، ذليل شدن ، زبوني و به معناي تسليم شدن با خواري آمده است و در بيش از هفت آيه از قرآن كريم بدان اشاره شده است .

در منطق قرآن ، كساني كه در مقابل خداوند سركشي كنند و اوامر او را اطاعت نكنند مهر ذلت بر ايشان زده شده است :

(و ضربت عليهم الذلة و المسكنة و باؤوا بغضب من الله)

در فرهنگ اهل بيت : هم از عوامل ذلت در خواست كردن از دشمن ، دروغ ،چاپلوسي ، درويي و نفاق معرفي شده است .

بزرگان ما تأكيد كرده اند كه در مورد سيد الشهدا اين واژه به كار نرود. ميرزا حسين نوري در «دارالسلام » نقل مي كند: بعضي از سادات منبر از امام حسين به ذلت سخن گفتند و شهادت حضرت را نوعي ذلت ظاهري بيان كردند، شب در عالم رويا مورد عتاب سيدالشهدا قرار مي گيرند كه چرا در مورد حضرت اين چنين سخن گفته اند.