لقمان حكيم در نصيحت به فرزندش مي فرمايد: پسرم !اگر مي خواهي عزت دنيا را به دست آوري طمع خويش را از آنچه مردم دارند ببُر، زيرا پيامبران و صديقان در ساية بركندن طمع خود به مقام هاي الهي رسيده اند.

امام باقر (ع) مي فرمايد: «اليأس مما في ايدي الناس عز للمؤمن في دينه ، أو ما سمعت قول حاتم :

اذا ما عزمت اليأس الفيته الغني اذا عرفته النفس و الطمع الفقر.

چشم نداشتن به دست مردم موجب عزت ديني مؤمن است . آيا اين سخن حاتم را نشنيدي كه مي گويد، هرگاه به چشم بركندن از دست مردم مصمم شدي و جانت با آن آشنا شد آن را بي نياز خواهي يافت و طمع را فقر و نيازمندي .»

پس انسان موفق نبايد در زندگي خويش به خواست هاي كم ارزش توجه ويژه اي داشته باشد، زيرا اهميت به اين مسائل انسان را ذليل و خوار مي كند. حضرت علي (ع) مي فرمايد: از چيزهاي پست چشم پوشي كن و قدر و منزلت خود را آشكار نما.

امام حسين (ع) در پاسخ فردي كه از ايشان سؤال كرد: عزت در چيست ؟ فرمودند:عزت مرد در اين است كه به مردم احساس احتياج نكند.

شهيد مطهري مي گويد: اگر حاجت خودتان را با دوست و رفيق مطرح مي كنيد تا آن جا كه عزت نفس و سلامت نفستان پايمال نشود مانعي ندارد.