حلم در لغت به معناي بردباري ، شكيبايي ، حوصله ، خوش اخلاقي و گاهي به معناي مخالف جهالت و سفاهت استعمال مي شود.

از عوامل ايجاد عزت ، حلم است . حلم حالتي است كه انسان را در برابر مشكلات و ناملايمات صبور مي سازد و روحيه تحمل مصائب را در انسان بالا مي برد. لذا انسان حليم و بردبار به خاطر اين كه خشم خويش را كنترل مي كند و به دستور الهي كه كظم غيظ است عمل مي كند عزيز مي شود.

اميرالمؤمنين (ع) مي فرمايد: لاعز ارفع من الحلم ـ و لاعز كالحلم ؛

هيچ عزتي براي مؤمن بالاتر از حلم و مانند او نيست .»

لذا حقيقت عزت در انسان هاي حليم باعث مي شود كه در هر حال راضي به قضاي الهي باشند. سيد الشهدا فرمودند: «الهي رضاً برضائك تسليماً لقضائك لامعبود سواك يا غياث المستغيثين .»

خواجه عبدالله انصاري هم در يك رباعي زيبا مي گويد:



اردستت از آتش بود

ما را زگل مفرش بود



هرچه از تو آيد خوش بود

خواهي شفا خواهي الم