هر مقدار شناخت انسان نسبت به معبود بالاتر رود بندگي و عبادت او عميق تر و خضوع و تسليمش در برابر حق ّ بيشتر مي شود. اصولا بندگي را شناخت و عرفاني تشكيل مي دهد.

عمل بدون عرفان اثر بخش نخواهد بود. لذا براي رسيدن به تقواي حقيقي بايد ابتدا معرفت حقيقي به معبود پيدا كرد، سپس بندگي را كامل كرد، امام صادق (ع) مي فرمايد: «تقوا آبي است كه از سرچشمه معرفت و شناخت مي جوشد.»

پس عارف ترين انسان ها باتقواترين آنها هستند.

پيامبر اكرم (ص) مي فرمايد: «لكل ّ شي ء معدن و معدن ُ التقوي قلوب العارفين .»

كسي كه به دنبال گنج تقوا مي گردد بايد آن را از معدن قلب هاي عارفان استخراج كرد.