در بيش از صد آيه از آيات قرآن كريم از صفات ذات مقدس ربوبي «عزّت » شمرده شده است كه خود نشان عظمت اين نكته است .

در منطق قرآن كساني كه بخواهند عزيز باشند بايد از سرچشمه فيّاض الهي كسب عزّت كنند: (من كان يريد العزّة فللّه العزّة جميعاً)

زيرا عزت همواره از علم و قدرت سرچشمه مي گيرد و آنها كه قدرتشان ناچيز و علمشان محدود است كاري از دستشان ساخته نيست كه بتوانند منشأ عزّتي باشند. پس ؛از ديدگاه قرآن كساني عزيز هستند كه تكيه گاه خود را ذات مقدسش بدانند كه سرچشمه همه عزّت هاست .

لذا قرآن كريم نهيب مي زند به كساني كه عزّت خودشان را در سايه دوستي با بيگانگان طلب مي كنند: (الّذين يتخذون الكافرين اولياء من دون المومنين ايبتغون عندهم العزّة فان ّ العزّة للّه جميعاً)