امام حسين (ع) در پاسخ به سخنان ضحّاك بن عبدالله مشرقي،مبني بر آمادگي كوفيان براي جنگ با سيدالشهدا فرمود: «حسبي الله و نعم الوكيل؛ خدا براي من بس است و او خوب پشتيبان و تكيه گاهي است.» [1] .

حسين بن علي (ع) در صبح عاشورا با آغاز حمله دشمن، در نيايش به درگاه خدا،اتكال و اعتماد به پروردگار در گرفتاري و پيشامدهاي سخت را ضروري دانست و خدا را به عنوان عامل پشتگرمي و اطمينان نفس و نيروي حمايتگر و پشتيبان خويش خواند. [2] .

امام خميني (ره) نيز به پيروي از جدش با اتكاي بر قدرت لايزال الهي به تنهايي و بادست خالي قيام كرد و به نتيجه رسيد و در طول دوران انقلاب هيچ گاه مأيوس نگشت. اين صفات و صفات متعدد ديگر نشان مي دهد يك عامل جاودانگي قيام عاشورا و به تأثير از آن، عامل پيروزي انقلاب اسلامي در بُعد رهبري الهي آن دو بود.