آوازه بلندش زمان ها را در نور ديده و به آغاز هستي و به دوران حضرت ابوالبشر آدم (ع) مي رسد، آن جا كه خداوندگار آسمان ها و زمين به حضرت آدم آموخت چگونه خدارا به خمسه طيبه سوگند دهد تا توبه اش را بپذيرد. حضرت آدم (ع) همين كه به زمين هبوط كرد و در پي همسرش حوا در اطراف زمين جستجو مي كرد گذرش به سرزميني افتاد كه ناگهان غم او را فراگرفت و سينه اش تنگ شد. سر به آسمان بلند كرد و عرض كرد: بار پروردگارا، آيا از من گناه ديگري سر زده كه مرا به بلا مبتلا مي فرمايي . من همه زمين را سير كردم اما هيچ كجا به اين اندازه اندوهناك نشدم . خطاب رسيد آدم از تو گناهي سر نزده وليكن در اين سرزمين فرزندي از نسل تو به نام حسين مظلومانه خونش ريخته مي شود. آدم (ع) عرض كرد: آيا حسين پيامبر است . پروردگار فرمود: خير ولي نوه پيامبر است .