امام حسين (ع) ميوه اي برآمده از خاندان فضليت است و مجمع فضايل اهل بيت (ع)، كه مانند جد و پدر و مادرش در محدوده كمالات و فضايل حركت كرده است . امام حسين (ع) وارث اوصاف جدش و پدرش امام علي و مادرش فاطمه زهرا است .

يكي از صفات به ارث رسيده به امام حسين (ع) صفت زيباي ِ شجاعت و شهامت است ، كه در اين مقال ، درحد بضاعت اندك خود به بررسي اين صفت در مورد حضرت اباعبدالله مي پردازيم . در مكتب تربيتي اسلام ، شجاعت و شهامت ملكه نفساني است و نسبت آن بسته به قوت قلب است . هر اندازه نفس قدسي انساني قوي تر و نيرومندتر باشد. انسان شجاع تر است . در قوت نفس كه محصول ايمان است ، هيچ كس به پاي حضرت محمد (ص) نرسيد. او در اجراي شريعت ، شجاعي بي مانند و در جنگ عليه دشمنان اسلام از همه شجاع تر و قوي دل تر بود.

امام علي (ع) مي فرمايد: «در شدت جنگ ما به پيغمبر اكرم (ص) پناه مي برديم كه قسم به خدا او از همه ما شجاع تر بود.»

پس از پيامبر، حضرت اميرالمؤمنين كه صاحب منصب «و الشجاعة الحيدرية »بود قوت نفس و بازوي خود را در هشتاد و چهار غزوه جنگ هاي اسلامي و سه جنگ زمان خود ثابت كرد. در زير آسمان مردي شجاع تر از حسين (ع) نبود، زيرا شرايط ابراز شجاعت در مواقع ابراز شجاعت پيغمبر (ص) و امام علي (ع) چنان نبود كه در عاشوراي امام حسين (ع) موجود بود.

امام حسين (ع) در محاصره بود و دفاع مي كرد. تشنه بود و جوانان و برادرانش كشته شده بودند. صداي العطش العطش ِ كودكان بلند بود. يكي از اين شرايط سخت براي از پا در آوردن يك قهرمان بزرگ كافي بود. امام حسين (ع) با همين شرايط شروع به جنگ كرد و چنان قوت قلب و قدرت بازو در جنگ نشان داد كه چشم روزگار جنگجويي چنين نديده است .

شجاعت و شهامت امام حسين (ع) منحصر به روز عاشورا نبود. ايشان از دوران كودكي و نوجواني در شجاعت و شهامت بي همتا بود. اين مقاله ابتدا به تعريف لغوي و اصطلاحي شجاعت و شهامت اشاره كرده و سپس در فصل اول به شجاعت و شهامت امام حسين (ع) صحنه هاي سياسي و اجتماعي در دوران كودكي ، نوجواني و جواني تا عاشورا پرداخته است . در فصل دوم به شجاعت و شهامت ابي عبدالله در صحنه هاي جنگ پرداخته و مطالبي را در اين خصوص آورده است . اميد كه مورد قبول حق قرار گيرد.