اما دوره هاي سلطنت او، مملو از رسوايي و فجايع است . فجايعي كه تاريخ اسلام را سياه و لكه دار كرد.

يزيد بن معاويه سه سال حكومت كرد و در ان مدت ، جنايت هايي را مرتكب شد،كه در تاريخ اسلام نظير ندارد. در سال اول ، سبط پيامبر و زينت آغوش آن حضرت ، امام حسين را به شهادت رسانيد و اهل بيت مكرّم آن حضرت را همراه سرهاي بريده شهدا از كربلا تا شام و مجلس خود آن پليد، شهر به شهر و منزل به منزل با وضع فجيع گرداند و در مجلس خود كه متشكل از اشراف شام و نمايندگان دولت هاي خارجي بود، در حضور اهل بيت آن حضرت با چوبي كه در دست داشت بر لب هاي امام ، مي زد و اشعار كفرآميزي را كه از دوران جاهليت حكايت مي كرد، بر زبان مي راند.

در سال دوم ، به مردم مدينه حمله كرد و قتل عام شديد در آن شهر به وجود آورد تا جايي كه جوي خون به حرم پيامبر خدا رسيد. و تا مدت سه روز جان ، مال و ناموس مردم مدينه را براي سپاهيان خود مباح اعلام كرد.

در سال سوم ، به بهانه دستگيري ابن زبير، خانه كعبه را به آتش كشيد.

گرچه مدت حكومت يزيد، طولاني نبود، ولي در همان مدت كوتاه جنايت هايي را انجام داد كه به گفته «عباس محمود عقاد» اين جنايت ها، اساس حكومت اموي ها را لرزاند.

«لقد كانت ضربه كربلا و ضربه مدينه و ضربه بيت الحرام اقوي ضربات لتمكين سلطانهم و تثبيت بنيانهم و تغليب ملكهم علي المنكرين و المنازعين فَلَم ينتصر عليهم المنكرون و المنازعون بشي ء كما انتصروا عليهم بضربات ايديهم و لم يذهبوا بها ضاربين حقيقة حتّي ذهبوا بها مضروبين الي آخر الزمان و تلك جريرة يوم واحد هو يوم كربلا فاذا بالدولة العريضه تذهب في عمر رجل واحد مديد الايام .»

تحقيقاً ضربه هايي كه بني اميه در كربلا، مدينه و مكه وارد ساختند، نيرومندترين ضربه هايي بود كه براي پايداري حكومت و تثبيت بنيان و چيرگي حكومتشان به مخالفان خود وارد ساختند و مخالفان هرگز نتوانستند از آن انتقام كشند بمانند ضربات دست خود آنان و بني اميه در واقع زننده نبودند. بلكه ضربه اي خوردند كه تا پايان روزگارادامه دارد و همين جنايت يك روزه كه در كربلا واقع شد، موجب گشت كه يك دولت عريض و طويل آن چناني تنها به اندازه عمر يك شخص عمر كند.

به گفته بعضي از محققان ، يزيد در 37 سالگي و پس از سه سال حكومت در «ذات الجنب » با افتادن در بين زباله هاي محل ، مرد.

پژوهش گران احتمال داده اند كه افراط يزيد در شراب خوردن و لذت هاي جسمي ،كبدش را از بين برده و سبب مرگ ننگين و شرم آور او شده باشد.