پيش از نگرش به موضوع اصلي ، به دست آوردن شناخت اجمالي از ابن تيميه چندان بي مناسبت نيست . زيرا در اين نوشتار، به صورت عمده ، افكار و عقايد او در زمينه قيام سيّد و سالار شهيدان ، حضرت امام «حسين » (ع) به نقد كشيده مي شود؛ بدين سان آشنايي با نامبرده ، براي خواننده ، لازم به نظر مي رسد. سخن در مورد ابن تيميه را در چندمحور پي مي گيريم :

1- آشنايي با نام ، و حسب و نسب ابن تيميه ؛

2- عقايد و افكار ابن تيميه ؛

3- تعصب ابن تيميه نسبت به تشّيع

نام ، كنيه و لقب او «احمد بن عبدالحليم بن عبد السلام بن خضر ابوالعباس تقي الدين ابن تيميه » است .

«ابن تيميه » در سال 661 هجري قمري در «خزان » متولد شد و در سال 728هـ.ق . در «دمشق » در گذشت . وي از خانواده اي است كه بيشتر از يك قرن پرچمدار مذهب حنبلي بوده اند.

اولين آنها محمد بن خضر بن تيميه (542 ـ 622 هـ. ق ) بود. پس از وي ، فرزندش عبدالغني (581 ـ 639 هـ. ق .) معروف به «سيف » وارث پدر خويش در برداشتن لواي مذهب حنبلي گرديد تا آن گاه كه نوبت اين زعامت به «احمد تقي الدين ابوالعباس » رسيد.

مادر ابن تيمه «ست النعم » بنت «عبدوس الحراني » بود كه در سال 716 هـ. ق در دمشق و فات كرد. بنابر گفته محدثان ، فرزند دختري براي او شناخته نشده ، ولي براي او نه پسر ضبط شده است كه غير از احمد مي توان از «بدر الدين ابوالقاسم »، «شرف الدين عبدالله» و «زين الدين عبدالرحمان » به عنوان برادران دانشمند و شناخته شده ابن تيميه (كه از مادر وي متولد شده اند) نام برد.

در وجه نام گذاي اين خاندان به فرزندان تيميه ، بزرگ آنان محمد بن خضر چنين گفته است :

«پدر يا جدم (شك دارم كه كدام يك از آن دو بوده است ) به سفر حج رفته بود، درحالي كه همسرش باردار بود، چون در تيماء (شهر كوچكي در اطراف شام سر راه حاجيان ) رسيد، چشمش به جاريه اي افتاد كه از آشپزخانه بيرون مي آمد، پس از آن كه به حرّان برگشت ، ديد همسرش دختري به دنيا آورده كه شبيه آن جاريه است .

سپس آن دختر را از روي محبت و دوستي به سر دستش بلند كرده و مي گفت :«ياتيميه يا تيميه » يعني اين دختر شبيه همان كنيزي است كه در قريه تيما، آن را ديده بود.

سپس اين خاندان به فرزندان تيميه مشهور گرديدند.»