غروب روز عاشورا، سپاه عمر بن سعد به طرف خيمه ها هجوم آوردند. از مردان بني هاشم كسي جز امام سجاد بيمار، زنده نبود. لحظه هايي تلخ و كوبنده ايجاد شد.صداي گريه زنان و كودكان ، مثل رشته هايي از روشنايي ، در هم پيوند مي خورد. در ميدان جنگ ، پيكرهاي پاك و پاره پاره عزيزانشان افتاده بود و اكنون خودشان در برابر هجوم دشمنان قرار گرفته بودند. دشمن براي غارت به خيمه ها حمله آورد. دور ديگري از فاجعه كربلا آغاز شده بود: غارت و اسارت . در اين صحنه نيز، زنان شجاع اهل بيت ، هر كدام به تنهايي ، حماسه ها آفريدند. گويي همه تاريخ و همه هستي در آن صحرا خلاصه مي شد بود و اين صدايي مظلومانه بود كه از حنجره زنان و كودكان معصوم بر آن بيابان طين انداز مي شد.