دختر امام حسين (ع) است . سكينه به همراه مادرش رباب و برادر شش ماهه اش علي اصغر در كاروان عاشقان ره مي سپرد تا به كربلا رسيد. بار غم ها در كربلا، سكينه را فشرد. شهادت برادر شيرخوارش او را چنان از خود بي خود كرده بود كه در لحظات وداع پدر، خاموش و لب فرو بسته ، به نقطه اي چشم دوخته و گفتي روح از بدنش جدا شد.امام (ع) وقتي دختر خود را چنين ديد، در مقابلش بر زمين نشست و دست هايش را در ميان دستان خسته اش گرفت و او را به شكيبايي دعوت نمود و صورتش را غرق بوسه وداع كرد و به ميدان برگشت .

در پايان كار عاشورا، كه امام به زمين افتاد و اسبش بدون صاحب به خيمه ها برگشت ، سكينه با فرياد و ناله ، جلو اسب دويد و بانوان ديگر از خيمه ها بيرون آمدند.