به استناد نوشته كورت فريشلر، فاطمه دختر امام حسين (ع) كه ملقب به «حورالعين » بود در سال 60 هجري به نمايندگي از امام حسين (ع) به ري آمد و در جلسه اي كه در باغ بهار تشكيل شد، با جمعي از بزرگ زادگان ايراني از قبيل گيو پسررستم فرخزاد و كارن و توژ سپهبدان مازندران و گيلان شركت نمود.

بارتولومو شرق شناس ايتاليايي (كه در نيمه قرن بيستم زندگي مي كرد) اجتماع باغ ري را در ماه جمادي الاخر سال 60 هجري مطابق با مارس 679 ميلادي مي داند.

مارسلين از شرق شناسان نيمه اوّل قرن بيستم نيز از حضور زني به سمت سفارت امام حسين (ع) در باغ بهار ري خبر مي دهد.

اين جلسه در سلوجي پنج فرسنگي كوفه برگزار گرديد و ايرانيان و عراقيان به رهبري سليمان بن صرد خزاعي اعلام بيعت با امام حسين (ع) كردند و به امام نامه نوشتند و فاطمه با كارواني به همراه دو نفر از كوفيان بنام عبدالله بن همداني و عبدالله بن وال در آغاز سومين ماه بهار از كوفه حركت و در روز سيزدهم رمضان 60 هجري وارد مكه شد.

بنابراين ، فاطمه وقتي به مكه مي رسد كه كاروان امام حسين (ع) چهل و پنج روز پيش از مدينه خارج شده و در مكه در خانه عباس بن عبدالمطلب ساكن شده بودند.بديهي است كه فاطمه (س) نامه ها و گزارش هاي اوضاع ايران و عراق را به امام حسين (ع) نشان داد.