سيد بن طاووس ـ اعلي الله مقامه ـ مي فرمايد: ممكن است يكي از جهاتي كه باعث شد امام حسين (ع) حرم سرا و زنان و دختران خود را همراه خود بياورد، اين باشد كه اگر آنان را در حجاز يا شهر ديگر بجا مي گذاشت ، يزيد بن معاويه ـ كه لعنت هاي خدا بر اوباد ـ متعرض آن ها مي شد و آن ها را شكنجه و آزار مي كرد، تا بدين وسيله از مبارزه وشهادت حسين (ع) جلوگيري كند. هم چنين گرفتاري زنان در دست يزيد باعث مي شد امام از اداي ِ وظيفه بزرگ و رسيدن به مقام هاي سعادت محروم بماند.

مضافاً بر اين كه امر خدا تعلق بر اين گرفته بود كه امام حسين (ع) از همه چيز خود،حتي زن و فرزند در راه خدا بگذرد تا از امتحان الهي سرفراز در آيد. زنان اهل بيت به خودي خود مناديان گروهي عزت و شرافت و مكملين نهضت عاشورا بودند و تا رسوايي باطل و روشن شدن حق از پاي ننشستند. آن ها در حقيقت نهضت حسين را تكميل نمودند و با پيام رساني انقلابي خود، نگذاشتند دشمن از شهادت امام حسين سوء استفاده كند؛ يعني خون امام و شهداي كربلا را پايمال كند.

تحمّل همان ناله ها و شيون ها و فريادهاي احساسي زن ها و بچه ها، سبب فزوني ثواب و اجر براي امام حسين (ع) و باعث ثبات نهضت شد. اگر زينب ها نمي بودند و منزل به منزل با مظلوميت خودشان ، احساس هاي مردم را جريحه دار نمي كردند و با هوشياري و اقدام به موقع از قبيل سخنراني هاي آتشين و فريادها، رسوايي ابن زياد و يزيد را فراهم نمي آوردند، چه كسي اين رسالت را به عهده مي گرفت ؟ دشمن حسين را كشته بود، اعلام مي كرد، در كربلا مُشتي ياغي (العياذبالله) را كشتيم كه خروج كرده بودند و ماجرا تمام شد.

ديگر كسي هم نبود كه دم از دم برآرد و از جنايات ننگين يزيد پرده بردارد، اما اهل بيت اين رسالت را خوب به انجام رساندند. زينب و ام كلثوم خواهران امام حسين و فاطمه و سكينه و حتّي دختر چهارساله امام حسين (ع) (معروف به رقيه ) لحظه به لحظه اسارت ، بر رسوايي خاندان لعنت شده بني اميّه افزوده ، تا اين كه مردم يزيد و ابن زياد را شماتت مي كردند، تا آن جا كه ديگر يزيد ذلّه شده و دست از اهل بيت (ع) برداشت و آن ها را آزاد كرد...