يكي از زنان فداكار مادر وهب پسر عبدالله است كه در كربلا به فرزندش گفت :برخيز اي پسرم ! فرزند دختر رسول ِ خدا را ياري كن . گفت به چشم مادر! كوتاهي نمي كنم ،حمله كرد و جمعي از لشكر را كشت و نزد مادر و همسر خود برگشت . برابر آن ها ايستاد وگفت : مادر راضي شدي ؟ گفت : فرزندم ، من وقتي از تو راضي مي شوم كه پيش حسين (ع) كشته شوي . پسر جانم برگرد و در ياري فرزند رسول خدا نبرد كن تا در قيامت پيش خدا شفيع تو باشد. او به ميدان بازگشت و جنگيد. دو دستش را قطع و اسيرش كردند و سر از بدنش جدا كرده ، به طرف مادرش انداختند. مادر سر را برداشت و بوسيد و به طرف دشمن انداخت تيرك خيمه را برداشت و به سوي دشمن دويد. امام او را برگردانده و فرمودند:جهاد از زنان برداشته شده است ، خدا تو را جزاي خير بدهد ـ رحمك الله ـ او به خيمه برگشت .