پس از رسيدن نامه عبيدالله بن زياد، حر تغيير رويه داد و قصد داشت تا مانع از حركت امام شود؛ زيرا نينوا نه آب داشت و نه آباداني و با دستور عبيدالله هماهنگي لازم را داشت . اما پس از گفتگوهاي بسيار امام و همراهانش به طرف سرزمين كربلا حركت كرده و روز چهارشنبه اول محرم يا پنج شنبه دوم محرم سال 60 هجري قمري ، در اين سرزمين فرود آمدند. به نوشته منابع چون ابي عبدالله وارد سرزمين كربلا شدند، اسب آن حضرت قدم از قدم برنداشت . حضرت فرمودند: اين سرزمين را چه مي نامند؟ گفتند: كربلا، امام ضمن خواندن اشعاري ، دستور داد تا خيمه ها را در آن محل سرپاكنند.

عبيدالله بن زياد پس از اطلاع از رسيدن امام حسين (ع) و يارانش ، نامه اي به اين مضمون به امام نوشت : «اي حسين ! به من خبر رسيده كه به كربلا وارد شده اي ، يزيد بن معاويه براي من نوشته كه بر بستر نرم نخوابم و آرام نگيرم ، و غذاي سير نخورم تا تو را به خداي خبير ملحق سازم (بكشم )، يا آن كه تسليم من و حكم يزيد مي شوي . والسلام ».

حضرت نامه را خواند و همان دم آن را به دور افكند. پيك گفت : پاسخ نامه را بده . امام فرمودند: «اين نامه پاسخ ندارد» ابن زياد پس از آنكه از بي اعتنايي حسين (ع) به نامه خود مطلع شد، بسيار خشمگين شد و به جمع آوري سپاه براي جنگ با امام حسين (ع) پرداخت .