امام حسين (ع) در شش سال آغازين حيات و رشد خويش از فيض هدايت و تربيت سه انسان برگزيده ، يعني «پيامبر (ص)»، «علي (ع)» و «فاطمه (س)» بهره مند بود.پيامبر گرامي اسلام (ص) بارها در حضور يارانش از امام حسين (ع) به عنوان يكي از امامان ِ اثناعشر ياد مي كرد و آنان را به محبت اين امام همام سفارش مي نمود. از ابوهريره نقل شده است كه گفت :

«كنت عند النّبي (ص) و ابوبكر و عمر و الفضل بن عباس و زيد بن حارثه و عبداللّه بن مسعود، اذ دخل الحسين بن علي (ع) فاخذه النبي (ص) و قبّله ثم قال ، حزقة حزقة تَرَق َّ عين بقّه ، و وضع فمه علي فمه و قال اللّهم انّي اُحبّه فاحبه و اَحب ّ مَن ْ يُحبّه . يا حسين انت الامام ابن الامام ابو الائمّة ، تسعة من ولدك ائمّة ابرار؛

پيش پيامبر بودم ، ابوبكر، عمر، فضل بن عباس ، زيد بن حارثه و عبداللّه بن مسعود هم بودند.

در اين هنگام حسين بن علي (ع) وارد شد، پيامبر (ص) او را در بغل گرفت و بوسيد و نوازش داد و گفت : خدايا من حسين را دوست دارم ، دوستش بدار و هر كه حسين را دوست دارد، او را دوست بدار. اي حسين تو امام هستي ، پسر امام هستي و پدر امامان هستي ؛ نُه امام نيكوكار و بر حق از فرزندان تو مي باشند.»