خطبه فاطمه صغري بنت الحسين (ع) و خواهر زينب و ام كلثوم در كوفه نيز از خطابه هاي شيوا و بليغ و فصيح است كه مردم را در برابر مسئوليت هاي خطير خويش قرارداده و عظمت حادثه را براي آنان بازگو مي كند.

اين سخنراني موج كوبنده خشم عمومي عليه سياست بني اميه را برانگيخت و وضع كوفه و شام را متشنج كرد.

فاطمه صغري بنت الحسين (ع) در خطابه اي كه در مسير كربلا به شام در كوفه به دنبال خطبه زينب (س) ايراد كرد خطاب به مردم و در راستاي اهداف آن حضرت بود.

وي پس از حمد و ستايش ، بر محمد و آل محمد (ص) درود مي فرستد و بيان مي كند كه پدرش را بي گناه و تشنه به شهادت رسانده و حق پدرش را غصب كرده اند.

او مي فرمايد: اي اهل كوفه ! اي اهل المكر و الغدر و الخيلاء! اي مردم دغا و بي وفا و خودخواه ! ما خانواده اي هستيم كه خداوند ما را به شما آزمايش كرد و همانا شما را به ما آزمايش نمود و ما از آزمايش خويش پاك بيرون آمديم و دانستيم كه سرّ الهي نزدماست ... اي اهل كوفه ! هلاك باد شما را كه با رسول خدا (ص) كينه ها داريد.

راوي گفت : پس صداها به گريه بلند شد و گفتند: اي دختر پاكان بس است كه دل هاي ما را سوزاندي و سينه هاي ما را از غايت به حسرت كباب كردي و درون ما را آتش زدي پس ساكت شد.

مترجم گويد: اين فاطمه بنت الحسين همان همسر حسن مثني است كه نوعروس بود و خداوند نسل او را بركت داد كه پس از فاطمه زهرا (س) جهان به فرزندان وي بيشتر از ساير مخدّرات مشرف گشت ؛ چنان كه سادات طباطبائي و شرفاي مكه و خاندان سلطنت عراق از فرزندان اين نو عروسند. فاطمه در سال 117 هجري در گذشت .

گويند پس از مرگ همسر يك سال خيمه اي افراشت و براي او به سوگ نشست .وي تا زمان امام صادق (ع) را درك كرد. او اهل روايت و نقل حديث بود.