1- مشاركت زنان در جهاد.

2- آموزش و الهام صبر و مقاومت .

3- پيام رساني پس از يك حماسه و انقلاب و جهاد.

4- روحيه بخشي به رزمندگان و بازماندگان شهدا.

5- مديريت خانواده هاي شهدا و بازماندگان نهضت در شرايط دشوار.

6- حفظ ارزشها و پايبندي به اصول ، حتي در شرايط اسارت .

زنان حاضر در عاشورا، برخي از اولاد علي (ع) بودند و برخي ، جز آنان ، چه از بني هاشم يا ديگران ، از فرزندان اميرالمؤمنين مي توان از زينب ، ام كلثوم ، فاطمه ، صفيه ، رقيه و ام هاني ، نام برد.

سكينه و فاطمه نيز دختران سيدالشهداء بودند كه در نهضت مشاركت داشتند.

رباب ، عاتكه ، مادر محسن بن حسن ، دختر مسلم بن عقيل ، فضه نوبيّه ، كنيز خاص امام حسين ، مادر وهب بن عبدالله و... از جمله زنان حاضر در كربلا بودند.

پنج نفر از خيام امام حسين (ع) به طرف دشمن بيرون آمدند، آنان عبارت بودند از كنيز مسلم بن عوسجه ، ام وهب زن عبدالله كلبي ، مادر عبدالله كلبي ، مادر عمرو بن جناده و زينب كبري (س) كه نقش چشمگيرتري از ديگران داشت . ام وهب ، زني بود كه در عاشورا شهيد شد، آن هم بر بالين شوهر شهيدش .

در عاشورا دو زن از فرط خشم و عصبانيت و احساس ، به حمايت از امام برخاستند و جنگيدند: يكي همسر عبدالله بن عمير، ديگري مادر عمرو بن جناده كه يادشان خواهد آمد.

همسر زهير بن قين در راه كربلا همراه شوهرش به امام حسين (ع) پيوستند، به نقلي ، رباب همسر امام حسين (ع)، نيز مادر سكينه و عبدالله رضيع هم در كربلا حضور داشتند.

سخنرانيهاي زينب ، ام كلثوم و فاطمه بنت حسين در كوفه و شام ، كاخ يزيد و يزيديان را لرزاند.