الف ) برخي از «نخستين مهاجران » به كوفه كه از هواداران اميرمؤمنان (ع) بودند.اينان نقشي در حكومت يا سازمان قبيله اي نداشتند؛ از اين جمله ، حجر بن عدي كندي است كه كاملاً تحت الشعاع اقتدار محمد بن اشعث كندي است .

ب ) «مهاجران جديد» كه تا زمان امام علي (ع) به كوفه نيامده بودند.

اينان به اميد بهبودي وضعشان در برابر قدرت قبيله اي ، مسلط ايستادگي مي كردند. بعضي از دسته هايي كه در آغاز از پر شورترين حاميان اميرمؤمنان ظاهر شدند و بعداً حمايت خود را از امام حسين (ع) نشان دادند، از اين گروه بودند. شيعيان درصد قابل توجهي از كوفيان را تشكيل مي دادند. ابوالفرج اصفهاني مي نويسد: «وقتي زياد در بصره بود، حجر و يارانش در مسجد، يك سوم و يا نصف آن را اشغال كرده و به مذمت و بدگويي معاويه مي پرداختند.» اين مسئله نشان از گروه قدرت مندي از شيعيان در بين كوفيان داشت .

اين شيعيان به دو دسته تقسيم مي شدند: