لباس ، معرف فرد و اجتماع است و با لباس مي توان افراد و قبايل و ملل را از هم تشخيص داد. سادگي و بي آلايشي لباس نمونه سادگي و بي آلايشي روح است .

در روايتي مجلسي نقل مي كند كه در روز عيد حسنين لباس رنگارنگ ، تن كودكان مردم ديدند و از جدشان لباس خواستند، جبرئيل لباس حرير سفيد آورد و آن گاه آنان لباس رنگين خواستند. طشتي آوردند جبرئيل آب ريخت و لباس حسن سبز و لباس حسين سرخ شد در اين موقع حسين پنج ساله بود.

حسين (ع) داراي لباس هاي بهشتي بود؛ يعني لباس مخصوص پيغمبر از تافته هاي نرم بود كه فاطمه (س) تهيه كرده بود و بر او مي پوشانيد و مي فرمود لباس بهشتي است .

حسين در بزرگي لباسش همانند لباس پيغمبر و پدرش علي بوده . عمامه تيره رنگ ، پيراهن سفيد، نعلين يماني ، انگشتر عقيق در دست داشت و ابن زياد براي وارد شدن به كوفه همين حيله را كرد كه لباسي مانند لباس حسين پوشيد و نقاب بر او انداخت تا كسي او را نشناسد و آن گاه وارد دارالاماره شد.