امام حسين (ع) هر چند بر پيمان ِ صلحي كه برادر امضاءِ كرده بود، وفادار ماند،اما اين به معناي سكوت در برابر رفتارهاي زشت معاويه نبود. وقتي معاويه در نامه اي به امام ، به دروغ از تلاش حضرت براي نقض صلح سخن راند، امام حسين (ع) در پاسخ چنين ادعايي را رد كرد و فرمود:

«گمان ندارم كه براي پيكار نكردن با تو نزد خدا بهانه اي داشته باشم ! و من براي اين امت هيچ فتنه اي را بزرگتر از زمامداري تو سراغ ندارم .»

به گفتة مورخان ، امام به معاويه نامه اي نوشت كه در آن با او به تندي سخن راند و او را ملامت كرد. اين رفتار سياسي امام تا پايان دورة خلافت معاويه ادامه داشت و حضرت هرگز از نقد عمل كرد معاويه خودداري نكرد، امام به او مي فرمود:

«من تو را نمي بينم جز اين كه خود را هلاك و دينت را نابود و زير دستان خود را تباه ساخته اي .»