امام حسين (ع) در سال 41 هجري و پس از شهادت ، برادر ارشدش امام حسن مجتبي (ع)، منصب الهي داشت ، امامت را عهده دار شد. ده سال نخست امامت امام ، با زمامداري معاويه تلاقي داشت . در اين مقطع ، معاويه كه از شهادت امام مجتبي (ع) بسيار خرسند بود، در تثبيت سلطه امويان كوشيد و دايره اهل بيت ستيزي را گسترش داد او حتي فدك را ميان مروان حكم ، عمرو بن عثمان و يزيد تقسيم كرد. و در همين دوره بود كه دوستداران اميرمؤمنان (ع) را به جرم پيروي از حضرتش به شهادت رساند و زمينه ولايت عهدي يزيد را فراهم آورد. اين مقطع از دوره امامت حسين بن علي (ع) را مي توان مقطع «سال هاي دشوار و راه هاي ناهموار» ناميد از اين روباز خواني اين دوران مدخلي براي شناخت رفتار سياسي آن حضرت است .