در فرجامين ساعت هاي روز عاشورا كه همه ياران و فرزندان امام حسين (ع) شهيدشدند، حضرت براي اتمام حجت ، نداي «هل من ناصر» را سر داد. وقتي صدا به خيمه ها رسيد، صداي گريه و ناله هاي آنان بلند شد، و حضرت به سوي آنان برگشت و به آرامش سفارش كرد. همچنين به خواهرش زينب فرمود: «فرزند شيرخواره ام را به من بده تابراي آخرين بار با او وداع كنم ». آنگاه حرمله بن كاهل اسدي به دستور عمر بن سعد،تيري به سوي آن كودك شيرخوار انداخت و گلويش را هدف گرفت .

خون از گلوي علي اصغر جاري شد و حضرت با دستش آن خون را گرفت و به سوي آسمان پاشيد وفرمود: «هون علي َّ ما نزل بي أنّه بعين الله؛ تحمل اين مصيبت بر من آسان است ؛ زيرا در منظر و پيشگاه خداست ».