بازگشت

اصلاح طلبي و احياي سنت نبوي و روش علوي


خدا و رسول و خاندانش از هرگونه فسادي بيزار و هرگونه صلاح و اصلاحي را خواستارند. از اين رو، رويكرد به صلاح و اصلاح طلبي وظيفه هر فرد با ايماني است ، به ويژه رهبران الهي كه همه كوشش هاي آنان در اين مسير، رقم مي خورد. امام حسين (ع)در سخنان نوراني اش ، اين حقيقت را بيان مي كند كه در اين زمينه فقط وصيتنامه آن حضرت را با هم مرور مي كنيم :

«بسم الله الرّحمن الرحيم ، هذا ماأوصي به الحسين بن علي الي أخيه محمد بن الحنفيّه : أن الحسين يشهد ان لا اله الا الله وحده لاشريك له و ان محمداً عبده و رسوله جاء الحق من عنده وان الجنة حق و النار حق والساعة آتية لاريب فيها و ان ّ الله يبعث من في القبور، وانّي لم أخرج اشرا و لابطراً ولامفسداً و لا ظالماً و انما خرجت لطلب الاصلاح في أمّة جدي أريد أن آمر بالمعروف و أنهي عن المنكر و أسير بسيرة جدّي و أبي علي بن ابي طالب ؛فمن قبلني بقبول الحق فالله أولي بالحق ّ و من ردّ علي ّ هذا، أصبر حتي يقضي الله بيني و بين القوم و هر خير الحاكمين ، و هذا وصيتي اليك يا أخي و ما توفيقي الا بالله،عليه توكلت واليه أنيب ».

امام حسين (ع) پس از بيان عقيده اش درباره توحيد و نبوت و معاد، اهداف حركتش را چنين برشمرد: «من نه از روي خودخواهي و خوشگذراني و نه براي فساد و ستم ، از مدينه حركت كردم ، بلكه تنها هدفم اصلاح مفاسد اين امت ،امر به معروف و نهي از منكر، احياي سنت نبوي و روش علوي است . پس هر كه اين حقيقت را از من بپذيرد و مرا همراهي كند، بي ترديد راه خدا پسندانه اي را در پيش گرفته است و هر كه از من رخ برتابد، در برپايي اين نهضت ، پايداري مي كنم تا خداوند ميان من و اين افراد، داوري كند و او بهترين داوران است . برادرم ! اين است وصيت من به تو و هر توفيقي از خداست ، بر اوتوكل مي كنم و بازگشتم به سوي اوست ».