يكي از وظايف حاكم اسلامي ، اجراي احكام نوراني ديني است ؛ زيرا دين ،مجموعه اي از اعتقادات و اخلاقيات و احكام عملي است كه به وسيله مردان آسماني ازسوي خداوند بزرگ براي هدايت بشر فرود آمده است . حراست از دين ، وظيفه همگان است ، ليكن رهبران دين ، رسالتي حساس تر و سنگين تر دارند. از اين رو،امام حسين (ع) در لابه لاي سخنانش اين جمله را گوشزد مي كند كه برخي از آنها را بررسي مي كنيم :

الف . در سخنراني سرور آزادگان در منزل «بيضه » آمده است : «أيها الناس !... ألا وان هؤلاء قد لزموا طاعة الشيطان و تركوا طاعة الرحمن و أظهروا الفساد وعطلوا الحدود و استأثروا بالفي ء وأحلّوا حرام الله و حرّموا حلال الله و أنا أحق ّ ممَّن َ غيّر».

آگاه باشيد! دودمان پليد اميه ، به فرمان شيطان درآمده ، از اطاعت خداي رحمان سرباز زده اند، فساد را آشكار ساخته ، حدود الهي را به تعطيلي كشانده ، في ء ـ بخشي از حق كه مخصوص خاندان پيامبر است ـ را به خود اختصاص داده ، حلال و حرام خدا را جا به جا كرده اند. در اين موقعيت حساس براي تغيير اين همه فساد و منكرات ، كسي شايسته تر از من نيست ».

ب . آغازين روز ورود به كربلا پس ازآن كه كاروان نور وايثار در دوم محرم سال 61 هجري به كربلا وارد شد و خيمه هايش را برافراشت و در آن جا استقرار يافت ، در نخستين سخنراني خود در جمع يارانش چنين فرمود: «...ألا ترون الي الحق ّ لايعمل به والي الباطل لايتناهي عنه ، ليرغب المؤمن في لقاء الله؛ آيا نمي بينيد كه مردم به حق عمل نمي كنند و از باطل رويگردان نيستند! در اين موقعيت حساس ، برهر فرد با ايماني شايسته است كه با خودكامگان بستيزد و جانش را در اين راه فدا كند تا به ديدار الهي باريابد».