كاروان امام (ع) با سپاه حر روبه رو شدو ناچار به همراهي آنان تن داد و در منازل ميان راهي و كنار همديگر به استراحت مي پرداختند. در منزلي به نام «بيضه » حضرت زبان به سخن گشود كه در بخشي از آن آمده است :

«أيّها الناس ! ان ّ رسول الله (ص) قال : من رأي سلطاناً جائراً مستحلاً لحرام الله، ناكثاً عهده ، مخالفاً لنبيه ، يعمل في عباد الله بالاثم و العدوان ، فلم يُغّير عليه بفعل و لاقول ، كان حقّاً علي الله أن يدخله مدخله ؛ اي مردم ، پيامبر گرامي اسلام (ص) فرمود: هر مسلماني ،حاكم ستمگر را ببيند كه حرام خدا را حلال كرده ، پيمان الهي را شكسته ، با سنت پيامبرش به مخالفت برخاسته ، با بندگان خدا و امت اسلامي به گناه و تجاوز رفتار مي كند،ولي در برابر او هيچ واكنشي گفتاري يا رفتاري نشان ندهد و راه سكوت را در پيش گيرد، بر خداوند است همان گونه كه حاكم ستمگر را به عذاب جهنم گرفتار مي كند، آن فرد ساكت را نيز به همان آتش بسوزاند».