1ـ تأثير عاطفي شديد در مواجهه با خاندان مصيبت زده و شنيدن سخنان آنها كه به صورت گزارش هايي از خوارق عادات در منابع پس از حادثه آمده اند.

2ـ رسوايي هيئت حاكمه تا جايي كه يزيد مورد لعن قرار گرفت و گناه كشتن فرزند پيامبر را به گردن ابن زياد انداخت .

3ـ احياي سنت جانبازي در راه دين و روح آزادگي در جامعه و جدا شدن از عادت اطاعت محض امير زورگو به خاطر «عطا» و كم شدن نفوذ اشراف و زاهدان عوام فريب ،بطوري كه عبدالله عفيف ازدي در اولين سخنراني عبيدالله بن زياد پس از جنگ ، فرياد اعتراض خود را در مقابل دشنام و ناسزاي عبيدالله نسبت به امام حسين (ع) در مسجد كوفه بلند كرد.

4ـ آغاز قيام ها و شورش ها در سراسر امت اسلام به خون خواهي حسين (ع) كه به سرنگوني بني اميه انجاميد؛ نظير قيام توابين ، شورش مدينه و مكه ، انقلاب مختار بن ابي عبيده ثقفي ، قيام زيد بن علي بن الحسين ـ:ـ و پسرش يحيي .

5ـ اتحاد و انسجام گروه هاي شيعي و جدايي تدريجي آنها از ساير فرق . گروه هاي شيعي ، امامت را تنها حق الهي علي (ع) و امامان پس از او مي دانستند، نه خلفاي ديگر.اين مطلب در فحواي كلام امام حسين (ع) در جريان حركت به سوي كربلا و نيز در سخنان يارانش موجود است .