خلاصه
از ديدگاه عقل هيچ گونه مانعي نيست ، كه پيامبر و امام داراي علمي وسيع و دانشي گسترده باشند و هر چيز را بدانند و چيزي بر آنان پوشيده نباشد.
آيات قرآن و روايات بر علم غيب پيامبر و امام تأكيد و دلالت دارند، و مراد از آيات و رواياتي كه علم را به خدا نسبت مي دهند و آن را براي خدا مي دانند، علم ذاتي است ، نه علم موهبتي كه از خدا افاضه مي شود.
رواياتي كه از برخي امامان در مواردي مخصوص آمده كه ما علم به فلان چيزنداريم از باب تقيه و حفظ جان خود و شيعيان است .
علم به شهادت براي هر امام و به ويژه براي امام حسين (ع) زيان رساني به جان و انداختن نفس در هلاكت نبوده ، زيرا شهادت در راه خدا بالاترين سعادت و رستگاري است و كشته شدن در راه احياي اسلام و امر به معروف و نهي از منكر و ارشاد مردم وظيفه هر مسلمان است ، پس حركت براي انجام اين وظايف با علم به شهادت خودكشي نيست .