در طول سفر، كودكان و زنان اهل بيت از جيره غذايي ناچيزي برخوردار بودند، به طوري كه آن مقدار غذا براي كودكان كه از قدرت تحمل كم تري برخوردارند، كافي نبود. زينب كبري كه مسئوليت پاسداري از كودكان را بر عهده داشت، نمي توانست ناظر گرسنگي كودكان داغدار و رنجيده برادر باشد؛ از اين رو جيره غذايي خود را در ميان كودكان تقسيم مي كرد و خود روزهاي پي درپي گرسنه سپري مي كرد. اين امر سبب شد كه آن حضرت گرفتار ضعف جسماني شود و نتواند نماز شب خود را ايستاده به جا آورد.

امام سجاد(ع) مي فرمايد:

«در يكي از منزل هاي بين راه ديدم عمه ام - زينب - نشسته نماز شب به جا مي آورد، وقتي دليل آن را پرسيدم، پاسخ داد به علت ضعف و گرسنگي سه شب است كه توان ايستادن ندارد.

مأموران يزيد در طول راه در هر شبانه روز به هر نفر تنها يك قرص نان مي دادند. كه براي كودكان كافي نبود و زينب سهم غذاي خودرا به آنان مي داد و خود گرسنه مي ماند.» [1] .