اهل بيت امام حسين(ع) پس از شهادت آن حضرت در شرايط بسيار طاقت فرسا ودشواري قرار گرفتند. آنان از يك سو سوگدار پدر، برادران، فرزندان و عزيزترين خويشان و بستگان خود به فجيع ترين شكل ممكن بودند. از سوي ديگر در ميان دشمني بي رحم، جنايتكار و درنده خو قرار داشتند و از سوي سوم از نظر آب و غذا مجبوربودند با حداقل امكانات و جيره غذايي روزگار سپري كنند. روشن است كه در اين شرايط بسيار دشوار و ناگوار لازم بود، شخصي بسيار قوي، نيرومند، شجاع ازجان گذشته، فداكار، رئوف، مهربان و دلسوز تكيه گاه و مددكار اهل بيت باشد و سرپرستي و حمايت از زنان و كودكان را به عهده گيرد، آنان را در آن مصائب سخت و جانكاه دلداري و تسليت دهد، در برابر دشمن جنايتكار خود را بلا گردانشان نمايد و از جيره ناچيز غذايي خود چشم پوشي نمايد تاكودكان از حداقل آب وغذا بهره مند گردند.درغير اين صورت معلوم نبود كه اسرا قدرت تحمل اين همه مشكلات را داشته باشند. شخصيتي كه بتواند در آن شرايط از عهده همه اين مسئوليت ها برآيد، جز عقيله بني هاشم، زينب كبري كسي نبود. كسي كه رويارويي با مشكلات و سختي ها را از دوران كودكي و خردسالي از مادري همچون فاطمه زهرا(س) و پدري چون علي مرتضي(ع) آموخته بود. در اينجا به چند نمونه از حمايت هاي آن بانوي نمونه، از اهل بيت امام حسين(ع) اشاره مي كنيم: