شد چو آغشته بخون پيكر داماد حسين

بر شد از بام فلك ناله و فرياد حسين



تيشه ي ظلم چو آن سرو قد از پا افكند

كند گفتا ز ستم خانه و بنياد حسين



ناگه افتاد بخون نوگل بستان حسن

خم شد از بار الم قامت شمشاد حسين



رود از خاطر او داغ غم قاسم او

گر كه داغ علي اكبر رود از ياد حسين



شد كفن بر تن قاسم چو قباي شادي

داغ آمد روي داغ دل ناشاد حسين



زهره بر زد كف افسوس چو در پيش عروس

زينت نوك سنان شد سر داماد حسين



جوديا داغ علي اكبر و قاسم داغيست

كه نه تا عرصه محشر رود از ياد حسين