چو قاسم عمو را ببالين بديد

برويش نظر كرد و آهي كشيد



بگفتا عمو جان فداي رهت

كنم جان بقرباني مقدمت



مرا آنچه بد آرزو يافتم

چه گويم كه سوي كه بشتافتم



بگفت اين و آندم همي جان سپرد

بجانان همه راز دل گفت و مرد



ز درگاه دارنده ي نشأتين

ندائي كه صبرا لك يا حسين عليه السلام



ميان دو كشته امام امم

نشسته همي بود با درد و غم



يكي كشته قاسم نااميد

يكي نعش اكبر جوان رشيد