پس از شهادت جعفر بن عقيل برادرش عبدالرحمن از سلاله خير سليل اذن جهاد يافت و با دل شكسته روي به معركه نهاد و به فرموده مرحوم مجلسي در بحار اين رجز را خواند:



ابي عقيل فاعرفوا مكاني

من هاشم و هاشم اخواني



كهول صدق سادة الاقران

هذا حسين شامخ البيان



و سيد الشبيب مع الشبان

هفده تن از مردان كوفه و شام را به راه عدم فرستاد و عاقبةالامر با تير عبدالله بن عروه خثعمي از جام سعادت شربت شهادت چشيد رضوان الله عليه.



مرحوم صدر قزويني در حدائق الانس فرموده:

در اثناء محاربه عبدالرحمن با لشگر اعداء عبدالله بن عقيل به حمايت برادر و خونخواهي جعفر از شاه تشنه لب اذن گرفت و روي به معركه نهاد خود را به


برادرش عبدالرحمن رسانيد و هر دو پشت به پشت هم داده و گروه انبوهي را شكست دادند، عاقبت از كثرت لشگر تفرقه ميان آن دو برادر افتاد يكي را فوجي در ميان گرفتند و پاره پاره كردند و ديگري را گروهي محاصره نموده و قطعه قطعه كردند.

قاتل عبدالله بن عقيل نامردي بود بنام عبدالله بن عثمان كه با ضربت عمود مغز سر عبدالله بن عقيل را پريشان ساخت