در روضة الشهداء مي نويسد: بعد از شهادت حبيب بن مظاهر حره يا حريره كه آزاد كرده ابوذر غفاري رحمة الله عليه بود به ميدان آمد و پياده طريد مي كرد و رجز مي خواند و مبارز مي خواست، اگر چه رويش سياه بود اما دلش روشن تر از مهر و ماه بود ابوالمفاخر رجزهاي او را به فارسي منظوم كرده كه چند بيت آن ذكر مي شود:



چون من سوي ميدان شجاعت بخرامم

بس خصم كه بي جان شود از ضرب حسامم



بگزيده مردانم اگر چند سياهم

بستوده ي شاهانم اگر چند غلامم



فردا به شفاعت بود آسان همه كارم

و امروز برآيد به شهادت همه كامم



حمله مردانه مي نمود و قتال مبارزانه مي كرد تا وقتي كه به قتل آمد و به جنات


جاويدي رسيد.