در روز شهادت آن جناب نيز بين ارباب فن اختلاف است:

برخي روز جمعه و بعضي آن را روز دوشنبه گفته اند ولي قول اول اصح است و اما ماه شهادت آن حضرت ماه محرم الحرام است و اختلافي در آن به نظر نرسيده

سال شهادت و محل آن

آن حضرت در سال شصت و يكم از هجرت به شهادت رسيد و در همان سال


گروههاي مختلفي به خون خواهي آن حضرت خروج كرده و تمام قاتلان و معاونين آنها را با جميع آناني كه در معركه جنگ حاضر بودند كشتند به طوري كه يك نفر از ايشان را باقي نگذاردند و به نقل صاحب جنات الخلود يك نفر از ايشان كه از چنگ خون خواهان فرار كرد در آخر همان سال آتشي بر محاسن نحسش افتاد و آن را سوزاند، وي براي نجات خود به شط فرات پناه برد و خويش را در آن انداخت ولي اين فرار او را از مرگ نجات نداد و در ميان آب به جهنم واصل شد.

و اما محل شهادت آن حضرت:

مكاني است از زمين كربلاء نزديك قبر آن جناب، حضرت در هنگام جنگ پس از كوشش و بر طرف شدن قدرت و قوت كه معلول كثرت جراحات و زخمها بود بي تاب گشته و از مركب پياده شده به روي خاك نشستند و آن گروه دشمن كه به ظاهر مسلمان و در واقع از هر كافر و مشركي بدتر بودند اطراف آن حضرت را احاطه كرده و با تير و نيزه و سلاحهاي ديگر آن وجود مبارك را از پاي درآوردند كه شرح و تفصيل آن انشاء الله بعدا ذكر خواهد شد.

مدت امامت

مدت امامت آن حضرت يازده يا دوازده سال بوده است.