مرحوم ابن بابويه (ره) در امالي از جعفر بن محمد بن مسرور از حسين بن محمد بن عامر از عمويش از ابراهيم بن ابي محمود نقل كرده كه امام رضا عليه السلام فرمود: محرم ماهي است كه در جاهليت هم جنگ را در آن حرام مي دانستند، اما در آن ماه دشمنان، خون ما را حلال شمردند و احترام ما را ناديده گرفتند، اهل و عيالمان را به اسارت بردند، خيمه هايشان را آتش زدند وسايل و اموال ما را غارت كردند، حتي


بخاطر رسول خدا صلي الله عليه و آله نيز احترام ما را نگه نداشتند، روز شهادت حسين عليه السلام زخمهاي كهنه ما سر باز مي كند، اشكهايمان جاري مي شود عزيزان ما در زمين كربلا خوار شدند و تا روزي كه خدا بخواهد وارث گرفتاري و بلا گشتند پس براي مظلومي مثل حسين هر گريه كننده اي بايد گريه كند، زيرا گريه براي امام حسين عليه السلام گناهان بزرگ را تخفيف مي دهد، سپس حضرت فرمود: وقتي ماه محرم داخل مي شد پدرم خندان ديده نمي شد، و تا ده روز حزن و اندوه بر او غالب مي شد، وقتي روز دهم مي شد، آن روز، روز مصيبت و حزن و گريه او بود و مي فرمود: امروز روزي است كه حسين عليه السلام كشته شده.

در امالي و عيون از ريان بن شبيب نقل است مي گويد: روز اول محرم بر امام رضا عليه السلام وارد شدم حضرت فرمود: اي پسر شبيب آيا روزه اي؟ گفتم نه، فرمود امروز آن روزي است كه زكريا در محضر پروردگارش دعا كرد و گفت: (رب هب لي من لدنك ذرية طيبة انك سميع الدعاء) خداوند خواسته او را پذيرفت و به ملائك امر فرمود: وقتي زكريا در محراب عبادت بود ندايش دادند (ان الله يبشرك بيحيي) هر كس اين روز را روزه بدارد، سپس دعا كند خداوند دعاي او را مستجاب مي كند همانطور كه دعاي زكريا را مستجاب نمود. سپس فرمود: اي پسر شبيب محرم ماهي است كه در جاهليت، ظلم و قتل را باحترام آن حرام مي دانستند، اما اين مردم نه احترام ماه محرم را نگه داشتند و نه احترام پيامبر صلي الله عليه و آله را در اين ماه ذريه پيامبر را كشتند. بانوانش را به اسارت بردند و اموالش را غارت نمودند خداوند هيچگاه آنها را نيامرزد.

اي پسر شبيب هر گاه خواستي براي چيزي گريه كني براي حسين گريه كن زيرا او را همانند قرباني سر بريدند و او را به همراه هيجده نفر از اهل بيتش كه در روي زمين


همتايي براي آنها پيدا نمي شد كشتند، آسمانها و زمين در كشته شدن آنها گريه كردند، چهار هزار ملك براي ياري آنها به زمين آمدند كه ايشان را كشته ديدند، پس آنها در كنار قبر اين شهدا تا قيام قائم ما عجل الله تعالي فرجه عزا دارند و از ياران او هستند شعارشان «يا لثارات الحسين عليه السلام» خواهد بود.

اي پسر شبيب، پدرم از پدرش از جدش براي من نقل كرده: وقتي حسين عليه السلام به قتل رسيد از آسمان خون و خاك قرمز باريد. اي پسر شبيب، اگر آنقدر براي حسين عليه السلام گريه كني كه اشكت بر گونه ات جاري شود خداوند تمام گناهان تو را مي بخشد چه بزرگ، چه كوچك، كم يا زياد.

اي پسر شبيب، اگر خوشحال شوي خداوند را ملاقات كني در حاليكه گناهي نداشته باشي پس حسين عليه السلام را زيارت كن.

اي پسر شبيب، اگر دوست داري كه همراه رسول خدا صلي الله عليه و آله در بهشت سكونت گزيني به قاتلان حسين عليه السلام لعن بفرست.

اي پسر شبيب، اگر دوست داري ثوابي مثل ثواب شهداي همراه حسين عليه السلام به تو هم برسد هر وقت به ياد حسين عليه السلام افتادي بگو: (يا ليتني كنت معهم فوزا عظيما).

اي پسر شبيب، اگر دوست داري در درجات بالاي بهشت همراه ما باشي در اندوه ما اندوهناك و در خوشحالي ما خوشحال باش بر تو باد ولايت و دوستي ما زيرا اگر كسي سنگي را هم دوست داشته باشد خداوند او را روز قيامت با همان سنگ محشور مي كند.

شيخ سعيد ابوجعفر طوسي (ره) در مصباح از عبدالله بن سنان روايت مي كند: روز عاشورا بر مولايم امام صادق عليه السلام وارد شدم حضرت را غمگين، گرفته و در


حاليكه دانه هاي اشكش همانند مرواريد بر گونه اش مي غلطيد ديدم، عرض كردم: يابن رسول الله، خداوند چشمانت را نگرياند براي چه گريه مي كني؟ حضرت فرمود: تو هم امروز را از ياد برده اي، امروز روزي است كه جدم حسين بن علي عليه السلام به شهادت رسيده، عرض كردم: مولاي من درباره ي روزه گرفتن در چنين روزي چه مي فرمائيد؟ فرمود: روزه بگير اما نه كامل و روزه تان را افطار كنيد بدون احساس شماتت، آن روز را روزه كامل قرار مده بعد از نماز عصر با جرعه اي آب افطار كن زيرا در چنين وقتي جنگ را بر فرزندان رسول خدا صلي الله عليه و آله تحميل كردند و زمين را كشتارگاه آنها قرار دادند كه موجب غم و حزن پيامبر صلي الله عليه و آله گرديد كه اگر آن حضرت زنده بود بر آنها عزاداري مي كرد.

راوي مي گويد: امام صادق عليه السلام گريه كرد بحدي كه محاسنش با اشك چشمش تر شد، سپس فرمود: خداوند تبارك و تعالي نور را روز جمعه روز اول ماه مبارك رمضان خلق نمود و ظلمت را در چهارشنبه دهم محرم (در همچنين روزي) خلق نمود و براي هر كدام نيز راه و روشي قرار داد...

مرحوم صدوق در امالي از حضرت ابي الحسن علي بن موسي الرضا عليه السلام نقل مي كند فرمود: هر كس روز عاشورا از كار و تلاش مادي خودداري كند، خداوند نيازهاي دنيا و آخرت او را برآورده خواهد نمود و هر كس روز عاشورا برايش روز حزن و اندوه باشد خداوند متعال روز قيامت را روز خوشحالي و شادي او قرار مي دهد و چشم او را در بهشت بديدار ما روشن مي گرداند و اگر كسي روز عاشورا را روز بركت بداند و براي منزلش چيزي تهيه كند در آن بركتي نخواهد ديد و روز قيامت با يزيد و عبيدالله بن زياد و عمر بن سعد لعنهم الله كه به پائين ترين جاي جهنم انداخته مي شوند محشور مي شود.


در كافي از عبدالملك نقل شده گفت: از امام صادق عليه السلام درباره روز تاسوعا و عاشورا ماه محرم پرسيدم، فرمود: روز تاسوعا حسين عليه السلام و يارانش را در كربلا محاصره كردند و سواران شام عليه آنحضرت تجمع نمودند و آن حضرت را در گرفتاري و مصيبت قرار دادند ابن مرجانه و عمر بن سعد با پي در پي آمدن سپاهيان خوشحال بودند، حسين عليه السلام و اصحابش را در تنهايي و ضعف قرار دادند و راهها را بستند تا براي حسين عليه السلام كمك و ياوري نيايد و مردم عراق پدر مظلوم و غريبم را كمك ننمودند.

سپس فرمود: اما روز عاشورا روزي است كه در آن حسين عليه السلام بر زمين افتاد و ياران آن حضرت نيز عريان و مظلوم به زمين افتادند آيا چنين روزي روزه گرفته شود؟ نه به پروردگار بيت الحرام، روز روزه گرفتن نيست، روز حزن و اندوه است روزي است كه بر تمام آسمانيان و اهل زمين و تمام مؤمنين مصيبت وارد شده، و براي ابن مرجانة، آل زياد و اهل شام كه خدا بر آنها و بر نسل آنها غضب كند، روز خوشحالي بود. روز عاشورا روزي است كه تمام خانه ها بر امام حسين عليه السلام گريان بود جز خانه هاي شام. هر كس اين روز را روزه بگيرد يا آن را مبارك بداند خداوند روز قيامت او را با اولاد زياد و قلبي مسخ شده و مورد غضب محشور مي نمايد و اگر كسي چيزي در خانه اش اندوخته نمايد خداوند در دل او تا قيامت نفاق ايجاد مي كند و بركت را از او و از اهل بيت او و از اولاد او برميدارد و شيطان را در همه اين امور شريك او قرار مي دهد.

در منتخب از امام صادق عليه السلام نقل است كه: وقتي هلال عاشورا (ماه محرم) رؤيت مي شد حزن آن حضرت شديد و گريه اش براي مصائب جدش حسين عليه السلام بيشتر مي شد و مردم از هر طرف براي عرض تسليت پيش او مي آمدند و در مصيبت


حسين عليه السلام همراه او نوحه و گريه مي كردند. وقتي از گريه فارغ مي شدند حضرت به آنها مي فرمود: مردم بدانيد حسين عليه السلام نزد خدا زنده است و هر طور بخواهد روزي مي خورد و او هميشه به اردوگاه خود و قتلگاهش و محل افتادن يارانش نگاه مي كند و به زوار و گريه كنندگانش و كساني كه در مجلس عزاي او نشسته اند نظر مي نمايد و آن حضرت بهتر از همه آنها را به اسم و اسم پدرانشان و درجه و محل آنها را در بهشت مي شناسد. آن حضرت كساني را كه براي او گريه مي كنند مي بيند و براي آنها از خدا طلب مغفرت مي نمايد و از جد و پدر و برادرش مي خواهد كه براي آنها و بر پا كنندگان عزايش طلب مغفرت نمايند، و مي فرمايد: هر گاه زائران من و بر پا كنندگان عزايش و گريه كنندگان بر من مي دانستند چقدر نزد خدا پاداش دارند خوشحاليشان بيشتر از ناراحتيشان مي شد، و زائران من و گريه كنندگان بر من به نزد خانوادهايشان خوشحال برمي گردند و از جايشان بلند نمي شوند مگر آنكه گناهي براي آنها نمي ماند و مانند روزي كه از مادر متولد شده اند پاك مي گردند.



الية بالعتاق القب ضابحة

بكل اشوس شلاك المغاوير



و الباتر رات تجلي عن مشارقها

و لا مغارب الا في المناحير



و الزاعبية تحت النقع لامعة

لمع الثواقب في أثناء ديجور



لولا انتظاري ليوم لا خلاف به

لشطر الواجد قلبي أي تشطير



يوم أري الملة البيضاء مسفرة

عن كل أبيض ذي جد و تشمير



و موكب تحمل الاملاك رايته

أمام ملك علي الأزمان منصور



ملك اذا ما علا الذيلال تحسبه

نورا تجلي لموسي من ذري الطور



يمضي القضاء علي ماشاء ممتثلا

لأمره معضيا اصغاء مامور



فتي يروقك منه حين تنظره

لئلاء فرق بنور الله محبور






و كم أحال العقول العشر خابطة

في كنهه بين تعريف و تنكير



و ان من يقتدي عيسي المسيح به

لذاك يكبر عن تحديد تفكير



كأنني بجنود الله محدقة

من حوله بين تسبيح و تكبير



و الأرض قد ملئت عدلا كما ملئت

جورا فقل بعطاء غير مسرور



و الجن و الانس و الأملاك خاضعة

له بأكبر تصريف و تسخير



و المسلمون أعز الله جانبهم

في ظله بين مغبوط و مسرور



فقل ببدر تعالي في مطالعه

و مرهف في يد الجبار مشهور