علي اصغر در آغوش پدر بود كه تير دشمن بر گلوي نازكتر از گل او نشست و خون بر سينه اش جاري شد. امام عليه السلام او را به خيمه باز آورد. سكينه به استقبال پدر شتافت و عرض كرد:


يا ابة لعلك سقيت اخي الماء.

اي پدر! گويا برادرم علي اصغر را سيراب نمودي.

اشك از چشمهاي پدر سرازير شد و فرمود:

بنية هاك اخاك مذبوحا بسهم الاعداء [1] .

دخترم! بيا برادرت را بگير، او با تير دشمنان خدا سر از تنش جدا شده است.