تاريخ ازدواج حضرت سكينه روشن نيست اما مسلم است كه او در عاشوراي 61 همسر پسر عموي خود ابوبكر بن حسن (عبدالله اكبر) بوده است.

نسب شناسان مي نويسند امام حسين عليه السلام غير از فاطمه و سكينه، دختران ديگري نداشت و آن دو به ازدواج پسرعموهاي خود، حسن بن حسن و ابوبكر بن حسن، درآمدند. دختران ديگري كه براي امام حسين عليه السلام گفته اند، به عهده ي تاريخ است.

بلاذري مي نويسد كه عبدالله بن حسن بن علي بن ابي طالب با سكينه دخترعموي خود ازدواج كرد [1] با كمال تأسف اين ازدواج عمر زيادي نداشت و حتي به عقيده ي برخي در مرحله ي عقد باقي ماند زيرا عبدالله اكبر، اين نوجوان تقريبا چهاره ساله، فرزند عزيز امام حسن عليه السلام در روز عاشورا به پاسداري از حريم امامت و ولايت پرداخت و تا مرز شهادت پيش رفت.

تاريخ نويسان اهل سنت همسراني ديگر، پس از شهادت عبدالله اكبر، براي حضرت سكينه نوشته اند كه به نظر ما بسيار


بعيد است دختر امام حسين عليه السلام همسر مرداني از بني اميه و بني عباس شده باشد.

از طريق تاريخ نويسان شيعه نام هيچ همسر يا فرزندي براي اين بانوي بزرگوار ثبت نشده است. هر چه هست از طريق ابوالفرج و امثال اوست كه از سرسپردگان بني اميه و حاكمان ظالم بوده اند. آن بانويي كه امام حسين عليه السلام در توصيف او چنين مي فرمايد: «و اما السكينة فغالب عليها الاستغراق مع الله تعالي فلا تصلح لرجل» [2] (اما دخترم سكينه، غالبا غرق در ذات پرودگار است و براي شوهرداري آمادگي ندارد)، چگونه ممكن است آن طور باشد كه ابوالفرج مي گويد؟ اما ازدواج او با عبدالله بن حسن هيچ منافاتي با فرمايش امام حسين عليه السلام ندارد و به خوبي قابل توجيه است:

1. اين زوج هر دو نوجوان، فرزند امام، نوه ي علي و زهرا و نتيجه ي رسول خدا صلي الله عليه و آله بودند. بنابراين از هر جهت كفو يكديگر بوده و شايستگي ازدواج با يكديگر را داشتند.

2. يكي از نتايج اين پيوند ايجاد محروميت بوده است و امام حسين عليه السلام مي خواست در ميان دختران و پسران تازه بالغ، كمتر نامحرم وجود داشته باشد.