پس از شهادت حضرت سيدالشهداء عليه السلام از طرف عمر بن سعد فرمانده قشون دستور رسيد كه سر مبارك كليه شهداء را از تن جدا كنند. برخي از شهداء كه عشيره و قبيله آنها در قشون دشمن موقعيتي داشتند از عمر بن سعد بن وقاص خواستند كه آن افراد از اين حكم مستثني شوند و او قبول كرد. مجموع سرهائيكه از بدنها جدا گرديد 78 رأس شد كه براي حفظ و نگهداري آنها و هم جهت حمل و بردن بين قبائل بدين ترتيب تقسيم شد: (منقول از صفحه 315 وسيله الدارين)

1 - قبيله بني اسد 16 رأس

2 - قبيله بني تميم 17 رأس

3 - قبيله بني كنده 13 رأس

4 - قبيله مذحج 7 رأس

5 - قبيله هوازن 12 رأس و به روايتي 20 رأس

6 - قبايل متفرقه ديگر 13 رأس

جمع 78 رأس و به روايتي 86 رأس

توضيح: بفرمان عمر بن سعد سرهاي عموم شهداء را از تن جدا كردند مگر دو سر را:

1 - حر بن يزيد رياحي

2 - علي اصغر رضيع

كه حضرت سيدالشهداء عليه السلام آنان را دفن كرده بودند. به شرحي كه در كتب تاريخ و مقاتل نوشته شده است. اين رؤس مبارك را بر سر نيزه كرده و به كوفه وارد شدند در كوفه غير از سرهاي مطهر بني هاشم سرهاي ديگران را به قبائل آنان و بستگانشان داده كه آنها دفن كردند و علي المشهور 18 سر مبارك كه مربوط به بني هاشم بود را به شام فرستادند و در برخي از اخبار مي نويسد كه فقط سر مطهر حضرت سيدالشهداء عليه السلام را به شام فرستادند.

في حديث عن النبي صلي الله عليه و آله و سلم و قدأ هدي رأس و لدي الحسين الي يزيد لعنه الله. ينظر احد الي رأس الحسين عليه السلام و يفرح الا حالت الله بين قلبه و لسانه و عذبه الله عذابا اليما (ص 17/117 عوالم)