ما شيعيان بر اين باوريم كه ائمه معصوم عليهم السلام به قلّه همه كمالات انساني رسيده و در رسيدن به هر كمالي از همگان گوي سبقت ربوده بودند.

امّا شرايط خاصّ اجتماعي كه هر يك از ائمه عليهم السلام در آن به سر مي برده اند، موجب مي شده تا صفتي مخصوص به همان اوضاع و شرايط در آن نمود بيشتري پيدا كند.

بنابر اين مي توان گفت كه هر كدام از آنان صفتي متفاوت از ديگري داشته اند.

صفت برجسته امام حسين عليه السلام، كه وي را از ديگر ائمه متمايز ساخته، همانا شجاعت و دلاوري آن حضرت است.

هر گاه انسان واقعه كربلا را با آن صحنه هاي شگفت انگيز به خاطر مي آورد صحنه هايي كه در آنها خون با اشك وبردباري با مروّت و همدلي با فداكاري آميخته بود، چهره قهرمان يكي از دلير مردان اين ميدان يعني حسين بن علي عليه السلام در شكوهمندترين و درخشانترين شكل خود نمايان مي شود به گونه اي كه اگر از تواناييهاي جنگي آن حضرت كه آن را دست به دست و سينه به سينه از پدران خويش به ارث برده بود آگاهي نداشتيم و ياآنكه در اين باره مدارك و اسناد قطعي تاريخي در دست نداشتيم و اگر براين باور و اعتقاد نبوديم كه رهبران معنوي مي بايست آيت خلقت ومعجزه خداوند باشند، چه بسا در بسياري از حقايق ثابتي كه عقل و انديشه و ضمير ما در برابر آنها سر تعظيم فرود آورده، گرفتار گمان وترديد مي شديم.

امام حسين عليه السلام در واقعه عاشورا در هر مناسبتي به ميدان نبرد گام مي نهاد و در ميان تاخت و تاز اسبان براي يافتن جسد صحابي يا هاشمي كه شهيد شده بود به جستجوي مي پرداخت.

و چه بسا تا رسيدن بر سرجسد ياران خود درگيريهاي بس خونين ميان او و دشمنانش در مي گرفت.

هر يك از اين درگيريها و نبردها، خود يورشي بي همتا و دشوار محسوب مي شد.

مصيبت، خود از نيروي انسان و اراده او مي كاهد.

گرسنگي وتشنگي اورا فرسوده و ضعيف مي كند و توان او را كاهش مي دهدو گرماي شديد خود عامل ديگري است كه تلاش بيشتري از وي مي طلبد.

تمام اين موارد، در روز عاشورا براي امام حسين به وجود آمده بود.

امّابا اين حال او نيم زرهي در بركرده بود و با يورشهاي شجاعانه خويش بردشمن درنده خوي مي تاخت.

همچون صاعقه اي بود كه چون فرود مي آمد، دلاوران سپاه دشمن را مانند برگ درخت، در اطراف خود به خاك وخون مي نشاند.

يكي از كساني كه در صحنه عاشورا حضور داشت، مي گفت: هيچ كس را دليرتر از حسين نديدم.

چون يورش مي آورد، دشمنان مانند حيوان ضعيفي كه از پيش روي شير مي گريزد، از مقابل اومي گريختند.

بعلاوه اينكه فصيح تر از ايشان كسي وجود نداشت.

چون به گذشته باز مي گرديم و تاريخ را ورق مي زنيم صحنه هاي كم نظيري از قهرمانيهاي آن حضرت را در فتوحات اسلامي و پس از آن درجنگهاي امام علي عليه السلام مشاهده مي كنيم.

امّا اين دولاريها با تمام قوّت واصالت خود نمي تواند همپاي شجاعت آن حضرت در روز عاشورا كه بي گمان، مظهري شكوهمند در تاريخ انساني به شمار مي آيد، قلمداد شود.

عقاد در اين باره مي نويسد: در ميان نوع انسان هيچ كس دلدارتر ازحسين عليه السلام در روز عاشورا يافت نمي شود. [1] .